Zonder veel woorden bezig zijn met je eigen proces .........
.....dat biedt coaching met hulp van paarden.
Met regelmaat komen er mensen bij me voor een eenmalige sessie paardencoaching.
Dit zijn gasten van de Bankenhoeve in Boven-Leeuwen. Ze volgen daar een sapvastenkuur of zijn op een andere manier bezig met een rustperiode.
Naast hun eigen programma biedt de Bankenhoeve mensen de mogelijkheid om aanvullende ervaringen op te doen. Een coachsessie met mijn paarden is één van die mogelijkheden.
Heel mooi vind ik het om te merken dat de energie die "Bankenhoevers" met zich meebrengen vaak heel bijzonder aanvoelt.
Regelmatig ervaar ik een zachte openheid en een verstilling die anders is dan wanneer een cliënt "gewoon" vanuit zijn/haar dagelijkse routine voor coaching bij me komt.
Het rusten, het vasten en de tijd voor zichzelf in de dagen op de Bankenhoeve hebben al veel voorwerk gedaan.
Iedereen krijgt bij mij zoveel rust, ruimte en tijd als nodig is om tot ontspanning of verstilling te komen. Daarna kan bovenkomen wat er speelt en komt er beweging, letterlijk en figuurlijk.
Vera is één van die mensen van de Bankenhoeve die met een zachte stille energie die wei op komt gelopen.
Het weer is niet lekker, regenachtig en fris. De paarden staan in de bak, die hier en daar blubberig is.
Gelukkig heb ik mijn knusse "pipowagen" waar het warm is en waar de thee klaar staat.
Als Vera en ik bij elkaar zitten en we over en weer wat vertelt hebben komt al snel ter sprake waar Vera naar wil kijken.
Ze verteld dat ze moeite heeft met relaties, ze gaat wel relaties aan met mannen maar als het wat serieuzer dreigt te worden trekt ze zich terug.
Ze vindt het heel lastig zich werkelijk met iemand te verbinden. Verder laat ze me weten dat ze eigenlijk bang is voor paarden door een ervaring in haar jeugd.
Paarden fascineren haar wél, ze vind ze prachtig en wil ze nu graag van dichtbij ervaren.
Van achter het hek bekijken we de paarden, de kleine Floris heeft veel belangstelling voor Vera. Vera ziet vooral de zwarte tinker Maantje met haar lange manen. Vera blijft op afstand.
Omdat Floris zich duidelijk aandient vraag ik Vera wat ze ervan vindt als ik hem uit de bak haal en aan een halster vasthoud. Er is dan geen hek meer tussen ons en Floris. Vera vindt oké en als Floris naast ons staat laat ze hem even snuffelen. Dan draait ze zich dan weer om naar Maantje.
Ik vraag haar waarom ze zich op Maantje richt.
De grote zwarte harige Maan staat voor haar angst, het gaat nu niet om haar angst voor paarden maar om de angst om zich te binden, vertelt Vera.
Floris mag weer terug en we gaan apart staan in een deel van de bak met Maantje aan een halster.
In stilte en voorzichtig, stapje voor stapje maakt Vera contact met Maantje. Ik houd me zoveel mogelijk terug en langzaam ontstaat er een voorzichtige verbinding.
Zonder dat er nog een woord valt begint Vera langzaam en zachtjes Maantje aan te raken en te strelen.
Het strelen gaat over in aftasten, in het begin op de hals van het paard.
Ik voel me overbodig en leg het touw in Vera's hand, ze kijkt me even aan en gaat dan door met aftasten.
Ik kan een stapje terug doen. Maantje staat volledig ontspannen, heel stil met de hals omlaag, de ogen half dicht en met hangende lippen te genieten.
Af en toe doet ze een klein stapje vooruit zodat Vera een volgend stukje paard kan aftasten en masseren.
Dit gaat zo door tot Vera bij de staart vaan Maantje is beland, dan draait Maan om en brengt haar hoofd bij Vera. Ze staan zo nog even en dan kijkt Vera op.
We bedanken Maantje en sluiten af.
Wat heb ik een prachtige intense verbinding gezien! Dit vertel ik Vera en ze zegt: "En ik heb die verbinding gevoeld".
"Waar was je mee verbonden?" vraag ik haar. Vera antwoord: "Met het paard en zij stond voor mijn angst.
Maar die angst was er niet, ik heb vooral genoten van het aanraken van het paard.
Het geeft me een bijzonder warm en blij gevoel dat ik me met haar heb kunnen verbinden."
Dit verhaal deel ik met toestemming van Vera, wat overigens niet haar echte naam is.
